Roberto Roganti: I scutmài

Quesi tött i mudnès 

i han al só scutmài,

al sovernámm par capirés

a-n ghè menga un parchè precis,

l’è ‘na tradizioun nostràna,

forsi par fer prémma a ciamèr ün

o forsi par distinguèr dü omonim

che ind-al mudnés i én tant ...

basta pinsér che ed Ferrari, Piccinini,

Barbieri, Vaccari, Setti

agh n’è ‘na moccia 

e anc cun l’istass námm,

alora vammolà ed scutmài

par fer menga confusioun 

tra ün e cl’etèr

E po’ quand a-s môr,

atàch al mûr e sovra la lapida,

sàtta al námm e al cugnámm

i gh màtten, tra parentesi, 

al scutmài,

se no anch dal santein

a-n s’ capés menga chi le al mort

I ghe tant tip ed scutmài:

diminutìv ed námm o cugnámm

acsè Leopoldo dveinta Póldo,

só fiól ... Puldèin

Antonio ... Nino

Giuseppe ... Iusfèin

Ronchetti dveinta Runcàtt

Malagoli ... Malla

Bortolotti ... Borto

e al fiól ed Sgarbi ... Sgarbèin;

e quëll ed famìa,

i Sala i vinen ciamè Bertiot

i Bonaccorsi ... Budàss’

i Gasparini ... Cang’lón

i Ceccarelli ... Rutìn

i Rossini ... Viulìn

Po’ i ghè quel fantasious

Mozza, Dado, Cicio, Bollo, Cicci,

Regan, Landru, Bango, Bicio, Piggo ...

peinsa che a me i m’han ciamè GROG

e csa vül dír ... v’al dirò n’etra volta ...

A pinseva ... a-m piasarev

che in zèmma al me predoun

agh föss sàtta al santein

prémma lo scutmài 

e sàtta ancárra, tra parentesi,

al námm e al cugnámm,

acsè i m’ arcgnóssen subèt !